مواد اولیه پلاستیکی در تولید سطل
مواد اولیه در تولید سطل‌های پلاستیکی عمدتاً شامل پلیمرهای پلاستیکی است که از فرآیندهای پتروشیمی به دست می آید. یکی از مهم ترین مواد اولیه مورد استفاده پلی پروپیلن (PP) می باشد که به دلیل مقاومت بالا و وزن کم، یکی از رایج ترین مواد در تولید سطل‌های پلاستیکی است. پلی اتیلن (PE) ماده ای ارزان، مقاوم به حرارت، مقاوم در برابر رطوبت و خوردگی است . و دو نوع دارد :
- پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE): برای سطل های مقاوم تر و ضخیم تر.
- پلی اتیلن با چگالی کم (LDPE): برای سطل های انعطاف پذیرتر و سبک تر.
پلی استایرن (PS) هم ماده ای سخت، شفاف و شکننده است و در تولید سطل های دکوراتیو یا خاص استفاده می شود.
مواد افزودنی در تولید سطل
علاوه بر مواد پلاستیکی مورد استفاده مواد افزودنی هم در فرآیند تولید سطل های پلاستیکی به کار می رود . برای بهبود ویژگی های فیزیکی و شیمیایی پلیمرها، از مواد افزودنی زیر استفاده می شود:
- رنگ‌دانه‌ها: برای رنگ‌آمیزی سطل.
- پایدارکننده‌های UV: برای افزایش مقاومت به نور خورشید.
- پلاستی‌سایزرها: برای افزایش انعطاف‌پذیری (در موارد خاص).
- مواد تقویت‌کننده: مثل فیبرهای شیشه‌ای برای افزایش مقاومت.
حتی می توان از پلاستیک بازیافت شده هم در فرآیند تولید سطل پلاستیکی استفاده کرد . این مواد به خاطر مزایایی که دارد بسیار رواج پیدا کره است . در بسیاری از تولیدات ارزان تر، از پلاستیک های بازیافتی استفاده می شود. این مواد باعث کاهش هزینه تولید و کمک به محیط زیست هم می شود .
فرآیند تولید سطل های پلاستیکی
فرآیند تولید سطل های پلاستیکی در کارخانه های پلاستیک سازی شامل مراحل مختلفی از طراحی تا تولید نهایی است. مرحله اول طراحی و قالب سازی می باشد . در این مرحله شکل، حجم، ضخامت و سایر ویژگی های سطل با نرم افزارهای CAD (مانند SolidWorks) طراحی می شود. بر اساس طراحی، قالب ها از جنس فولاد یا آلومینیوم ساخته می شوند. این قالب ها برای فرآیند تزریق پلاستیک استفاده می شوند و می توانند شامل جزئیات مانند دسته یا نقش برجسته باشند.
سطل بزرگ کشاورزی یک ظرف چند منظوره است که به طور گسترده در فعالیت های کشاورزی کاربرد دارد . این سطل از جنس پلی اتیلن ساخته می شود …
سپس مواد اولیه شامل پلیمرهای پلاستیکی مانند پلی پروپیلن (PP) یا پلی‌اتیلن (PE) است که به صورت گرانول تهیه می شوند. مرحله سوم فرآیند تزریق پلاستیک (Injection Molding) می باشد . این روش یکی از رایج ترین فناوری ها برای تولید سطل های پلاستیکی است و شامل مراحل زیر است :
- ذوب مواد اولیه: گرانول ها در دستگاه تزریق حرارت داده شده و به حالت مایع در می آیند.
- تزریق به قالب: پلاستیک مذاب تحت فشار بالا به قالب تزریق می شود.
- خنک سازی: قالب خنک می شود و پلاستیک به حالت جامد در می آید.
- خروج محصول: سطل شکل گرفته به طور خودکار یا دستی از قالب خارج می شود.
در مرحله مونتاژ و تکمیل قسمت های اضافی یا پلیسه های ایجاد شده در فرآیند تزریق تراشیده یا جدا می شوند. دسته یا درب (در صورت وجود) روی سطل نصب می شود . اطلاعات برند یا طراحی های تزئینی روی سطل چاپ می شود. در مرحله آخر محصولات تولیدشده از نظر یکنواختی رنگ ، استحکام و مقاومت ، دقت ابعاد و نداشتن نقص های سطحی بررسی می شوند. سپس سطل ها بسته بندی شده و برای انتقال به انبار یا ارسال به بازار آماده می شوند.
مقایسه فرآیندهای تزریق پلاستیک و دمش حرارتی
هر دو روش تزریق پلاستیک و دمش حرارتی در فرآیند تولید سطل های پلاستیکی استفاده می شوند، اما هر کدام ویژگی ، مزایا و معایب خاص خود را دارند. در ادامه به مقایسه این دو روش می پردازیم :
در تزریق پلاستیک (Injection Molding) پلاستیک به حالت مذاب در آمده و با فشار بالا به داخل قالب تزریق می شود. پس از خنک و سخت شدن، محصول از قالب خارج می شود . در روش دمش حرارتی (Blow Molding) پلاستیک مذاب به صورت لوله ای (Parison) در قالب قرار می گیرد و با دمیدن هوا به داخل آن، دیواره های پلاستیک به قالب می چسبند و شکل نهایی را می گیرند. محصول نهایی این روش قطعات نازک تر و سبک تر با حجم بیشتر هست . دمش حرارتی مناسب برای سطل های بزرگ تر با دیواره های نازک تر مانند سطل های ذخیره سازی یا کشاورزی است تا هزینه تولید کمتری داشته باشد.
در روش تزریق هزینه اولیه ساخت قالب بالاست ، اما برای تولید انبوه مقرون به صرفه است. هم چنین به دلیل مصرف بیشتر مواد، ممکن است ضایعات بیشتری تولید کند. امکان استفاده از مواد بازیافتی محدود تر می باشد . از طرفی دمش حرارتی زمان بیشتری برای دمیدن و خنک شدن نیاز دارد.